Για τους μικρούς και πολύ μικρούς εργοδότες η σχέση με τους εργαζόμενους είναι μια από τις βασικές παραμέτρους που κρίνουν την επιτυχία και την πρόοδο μιας επιχείρησης, είπε, τονίζοντας ότι οι σχέσεις και η συνεργασία που σε καθημερινή βάση οικοδομούνται και αναπτύσσονται, η αλληλεγγύη σε κρίσιμες οικογενειακές ή προσωπικές στιγμές, αποτελούν κάποια από τα χαρακτηριστικά των εργασιακών σχέσεων που συναντάμε σε μια μικρή επιχείρηση.

Η επιτυχία μιας επιχείρησης εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την ποιότητα των εργασιακών σχέσεων που διαμορφώνονται μεταξύ των εργαζομένων και του εργοδότη. Εντούτοις, δεν είναι πάντα δυνατό να αποφευχθούν οι διαφωνίες και οι συγκρούσεις, τόνισε ο Γενικός Γραμματέας της ΓΣΕΒΕΕ κ. Δημήτρης Βαργιάμης.

“Εδώ είναι όπου η μεσολάβηση αναδύεται ως ένα εργαλείο για την επίλυση των διαφορών, ώστε οι όποιες διαφωνίες ή συγκρούσεις αναφύονται να μην καταλήγουν σε ανεπανόρθωτη διατάραξη της σχέσης

εργασίας. Είναι συνεπώς κρίσιμο η μεσολάβηση να προσεγγίζει τις διαφορές αντικειμενικά και να επιδιώκει την εξεύρεση δίκαιης αλλά και λειτουργικής λύσης. Κάτι που πιστεύουμε ότι πρέπει να ισχύει τόσο για τις ατομικές όσο και για τις συλλογικές διαφορές.

Και αναφέρομαι και στις συλλογικές διαφορές γιατί στην Ελλάδα, όπως υποθέτω γνωρίζετε, έχουμε διανύσει μια μακρά περίοδο (15 ετών) διαδοχικών και παράλληλων κρίσεων. Ειδικά κατά τη διάρκεια της πρόσφατης δημοσιονομικής κρίσης συντελέστηκε μια ανείπωτου μεγέθους καταστροφή και μάλιστα σε περίοδο ειρήνης”, είπε ο κ. Βαργιάμης.  Μάλιστα παρουσίασε στοιχεία σύμφωνα με τα οποία κατά το χρόνο της πιο βαθιάς ύφεσης της μνημονιακής περιόδου (2013-2014), 200.000 επιχειρήσεις, στη συντριπτική τους πλειονότητα μικρές και πολύ μικρές, εξαφανίστηκαν από τον επιχειρηματικό χάρτη, κάτι που οδήγησε στην απώλεια ενός περίπου εκατομμυρίου θέσεων απασχόλησης ή στην εκτίναξη της ανεργίας στο πρωτοφανές ποσοστό του 27%.

Την ίδια περίοδο, το ΑΕΠ είχε μειωθεί κατά 25%, το διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών είχε μειωθεί κατά 33%, ενώ ήταν εμφανή τα σημάδια εκτίναξης του ιδιωτικού χρέους στο ύψος του ήδη υπέρογκου δημοσίου. Ένα από τα πολλά «θύματα» της περιόδου αυτής ήταν ο κοινωνικός διάλογος και οι ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις με αποκορύφωμα την αφαίρεση της αρμοδιότητας των κοινωνικών εταίρων να καθορίζουν το κατώτατο μισθό μέσω της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΕΓΣΣΕ), υπογράμμισε ο Γενικός Γραμματέας της ΓΣΕΒΕΕ, προσθέτοντας, ότι στο  επίπεδο των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας η οικονομική και κοινωνική κατάρρευση δεν παρείχε κατάλληλες συνθήκες, ώστε κατά την διάρκεια των σχετικών διαπραγματεύσεων μεταξύ εργαζομένων και εργοδοτών να είναι εφικτή η συμφωνία των μερών και η συντριπτική πλειονότητα των συμβάσεων κατέληγε στην μεσολάβηση. Τα μέρη, στις περισσότερες των περιπτώσεων, δεν μετακινούνταν από τις αρχικές τους θέσεις με αποτέλεσμα το μεγαλύτερο μέρος αυτών να κριθεί στην Διαιτησία που ουσιαστικά ήταν και παραμένει υποχρεωτική. Έτσι, αρκετές κλαδικές συμβάσεις προέκυψαν μέσω Διαιτητικών αποφάσεων, οι περισσότερες των οποίων, δυστυχώς, δεν κράτησαν μια εύλογη ισορροπία μεταξύ των δυνατοτήτων των επιχειρήσεων και των αναγκών των εργαζομένων, λαμβάνοντας υπόψη τη γενικότερη οικονομική συγκυρία. 

“Σε πολύ γενικές γραμμές μπορούμε να πούμε ότι σήμερα αυτή η πολύ δύσκολη περίοδο είναι πίσω μας. Η οικονομία είναι σε πολύ καλύτερη κατάσταση, η ανεργία έχει αποκλιμακωθεί σημαντικά (10%), οι κλαδικές συλλογικές συμβάσεις που καταλήγουν σε συμφωνία μεταξύ των μερών έχουν αυξηθεί”, σημείωσε, προσθέτοντας ότι  έχει επανέλθει σε μια σχετική κανονικότητα, παρά το γεγονός ότι οι πληγές από τις αλλεπάλληλες κρίσεις δεν έχουν ακόμα επουλωθεί πλήρως. Πιστεύουμε ότι η επιστροφή στην οικονομική και κοινωνική κανονικότητα θα πρέπει να συνοδευτεί και από επιστροφή στην θεσμική κανονικότητα. Αυτό σημαίνει πλήρη αποκατάσταση των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων, ενίσχυση του κοινωνικού διαλόγου και βέβαια επαναφορά της αρμοδιότητας καθορισμού του κατώτατου μισθού στους κοινωνικούς εταίρους μέσω της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Αυτά είναι βασικές προτεραιότητες για την ΓΣΕΒΕΕ. Σε αυτό το πλαίσιο, και σε σχέση με τον θεσμό της μεσολάβησης και διαιτησίας, η μέχρι τώρα εμπειρία μας έχει δείξει ότι πρέπει καταρχήν να δώσουμε βάρος στην ενίσχυση του θεσμού της μεσολάβησης έναντι της διαιτησίας και βέβαια στην ενίσχυση του ΟΜΕΔ τον οποίο ως θεσμό διαχρονικά πιστεύουμε και στηρίζουμε”.